اشکذر خبر؛ علی مشیری‌نیا؛ بیش از ده سال است که از شروع پروژه احداث و یا بهتر بگوئیم؛ طرح توسعه ساختمان بهداری شهرستان اشکذر میگذرد. ساختمانی که قبل از انقلاب شکوهمند اسلامی و توسط یکی از شهروندان خیر این شهرستان بنا نهاده شد و تا دهه‌ی شصت خورشیدی به عنوان تنها مرکز درمانی اشکذر شناخته میشد. به همین دلیل کم نبودند مراجعینی که از بخش رستاق، رضوانشهر و فیروزآباد که برای رفع امور بهداشتی_ درمانی خود (از جمله واکسیناسیون و آزمایش خون و…) به این مرکز مراجعه میکردند. هنوز تصویر حضور پزشکان هندی و پاکستانی در ذهن نگارنده و بسیاری از شهروندان اشکذری متصور است.

این قصه ادامه داشت تا زمانیکه نه دیگر فضای بهداری اشکذر متناسب به جمعیت این شهرستان بود و نه ساختمان آن تناسبی با امور اینگونه‌ای داشت. از همین روی سید علی‌اکبر رضوانی که از فعالین اجتماعی اشکذر بودند تصمیم به توسعه‌ی این بنا گرفتند. حتما و قطعا با پشت سرگذاشتن مراحل قانونی این مهم انجام شده است.

اما حالا و پس از گذشت بیش از یک دهه و البته با مشارکت خیرین بی‌شماری از نهله، گروه‌ها و طبقات مختلف اجتماعی و برغم پیشرفت ۹۵ درصدی این بنا؛ هنوز فضای مناسبی برای ارائه خدمات بهداشتی_ درمانی به شهروندان این شهرستان مهیا نشده است.

این در حالی است که شهرستان اشکذر به عنوان دومین شهرستان صنعتی استان یزد؛  از یک سو در محاصره صنایع مختلف قرار گرفته است و شگفتا اینکه یکی از آلاینده‌ترین شرکت‌های فولادی نیز در شهرک صنعتی فولادهای این شهرستان مستقر شده است و شاهد کمترین عملکرد در حوزه مسیولیت‌های اجتماعی از سوی این صنایع هستیم و از سویی از نظر تقسیمات بودجه‌ای؛ کمترین سهم را داراست.

و البته این تمام قصه‌ی پر غصه‌ی بخش بهداشت و درمان شهرستان اشکذر نیست. زمانی نگاه این حوزه بغض‌آلود میشود که این شهرستان پاره‌ای از تنِ استانی است که استاندار آن با دکترین حکمرانی خوب به این مقام رسیده است، صاحب نفوذ و قدرت شده است و در معادلات اجتماعی_ سیاسی حرف، سخن، تصمیم گیری و موضع‌گیری او دارای وجاهت و اثرگذاری مضاعف است. چه اینکه استاندار هر استانی و یا هر شخصیت دیگری منهای شخصیت حقوقی‌اش یک شهروند عادی محسوب میگردد.

با ذکر این مقدمه نسبتا طولانی اما؛ مهم حال و روز امروز مردم و شهروندان شهرستان اشکذر است که در یک مثلث غیرقابل نفوذی گیر افتاده‌اند. از یک سو فعال اجتماعی و خیر محترمی که ۹۵ درصد بنا را به اتمام رسانده و آماده بهره‌برداری است و منتظر مبلغ  دو میلیارد تومان برای خرید و نصب تجهیزات گرمایشی، سرمایشی است. از یک سو صنایع و شرکت‌هایی که کمترین اعتقاد و مشارکت در حوزه مسئولیت‌های اجتماعی‌شان ندارند و از سوئی استاندار جوانی که با دکترین حکمرانی خوب به عرصه قدرت آمده؛ اما تنگناهای مالی دولت وقت زمینه‌‌ای فراهم آورده است تا نتواند آنطور که میباید و میخواهد به شهروندان این استان خدمت‌رسانی کند.

به طور حتم نگارنده نیز؛ مشکلات و مسائل جاری کشور را میداند و با گوشت، پوست و استخوان خود آنها را لمس کرده است. اما چاره چیست؟ باید تدبیری نموده، طرحی درانداخته و مسیری را هموار سازیم. مسیری که به خیر کثیر که همان خدمت به خلق است؛ ختم شود.

یک پیشنهاد

به نظر می‌آید با توجه به مسائل و مشکلات اقتصادی که گریبان‌گیر دولت و کشور شده است؛ انتظار پرداخت دومیلیارد تومان جهت تکمیل و راه‌اندازی ساختمان بهداری اشکذر غیرقابل اجرا باشد. چه اینکه اگر چنین امری بایسته بود؛ استاندار یزد و طی روزهای اخیر و همزمان با انتشار مطالب مرتبط با این موضوع؛ ورود پیدا میکرد. حال که اقتضای شرایط چنین است؛ بهتر است استاندار یزد با ورود به بحث انجام مسئولیت‌های اجتماعی صنایع فعال در سطح شهرستان اشکذر؛ مسیولیت اجتماعی صنایع مستقر در این شهرستان را مطالبه نموده و آنها را ملزم به مشارکت در این بخش کند.

کلام آخر اینکه

با عنایت به طولانی شدن مدت زمان طرح توسعه ساختمان بهداری اشکذر و با توجه به درصد بالای پیشرفت این پروژه؛ اولا: استاندار یزد به این ورود نموده و در درجه دوم با مطالبه مسئولیت‌های اجتماعی صنایع مستقر در این شهرستان؛ مشارکت این صنایع در تکمیل ساختمان بهداری اشکذر در دستور کار خود قرار دهد. ایمان داریم مردم نجیب و سخت‌کوش اشکذر قدر زحمات مسئولین را دانسته و نیز این بزرگواران ارزش چنین خدمتی را دارند.