جولان رباخواران در جامعه (قسمت دوم)

اشکذر خبر؛ مرتضی مومیوند؛ در قسمت اول که خرداد ماه سال جاری در رسانه وزین اشکذر خبر از نظر گذشت؛ تلاش بر آن شد تا به شکلی کوتاه لکن بگونه¬ای زنهاری از جولان بی پروا و بی باک آتش خواران و دشمنان در جنگ با خدا در زیر پوست جامعه اسلامی مطالبی اعلام شود تا لزوم نگاشتن سلسله نوشتارها در باب ربا هویدا شود.

ربا و رباخواری به عنوان رذیله‌ای اخلاقی و رفتاری غیرانسانی از طرفی آثار مخرب و ویران کننده بسیاری بر روح و جان و انسان داشته و از طرف دیگر کنه و ضمیر جامعه را منهدم می کند.

از این قسمت به بعد تلاش می شود در حد وسع و امکان، ابعاد گوناگون این آفت دوعالم سوز تبیین گردد.

نخست تاریخچه حرمت ربا:
آنچه از متون و نوشتار کهن در باب جامعه شناختی و اقتصاد گذشتگان برجای مانده و توسط محققان و اندیشمندان کشف گردیده است، روایت می کند که ربا از هزاران سال قبل از میلاد در میان انسان ها بوده است و در جوامع بسیار مذموم و در جوامع دیگر به شدت مردم به آن مبتلا و مفتخر بودند ،که شرح آن در این مقال نمیگنجد لکن آنچه مهم است علت حرمت رباست، تنها گناهی که از آن در کلام خداوند متعال به عنوان جنگ و محاربه با خدا یاد شده است. اکنون بهتر آن است که در این خصوص به کلام حق و بیانات ارزشمند پیشوایان دین (علیهم السلام) مراجعتی نماییم، جایی که خداوند متعال در قرآن ضمن آیاتی از جمله آیات ۲۷۵ و ۲۷۶ و ۲۷۸ و ۲۷۹ سوره بقره و ۱۳۰ و ۱۳۲ سوره آل عمران بر حرمت ربا تصریح فرموده که برای نمونه به یک آیه اشاره می نمایم.

همان آیه ۲۷۹ که می فرماید : اگر از ربا دست برندارید، بدانید که با خدا و رسول او (ص) به جنگ برخواسته اید… آیا استدلالی قوی¬تر از جنگ با خدا و رسول خدا برای اثبات حرمت ربا لازم است؟ حال بر این استدلال قاطع اضافه می نماییم قول مبارک رسول خدا (ص) را که فرمودند: خدای عزوجل رباخوار و ربادهنده و نویسنده و شاهد بر ان را لعنت کرده است.

بعد از این نوشتار مباحث بسیاری پیرامون ربا و رباخواری و چرایی یکسان بودن ربا گیرنده و ربادهنده و شاهد و کاتب برآن و همچنین نقش ربا و آثار مخرب آن بر معنویت جامعه و انهدام اقتصاد و فرهنگ و آینده امت اسلامی و البته جرم انگاری و نحوه مبارزه با این پدیده شوم را خواهیم داشت.
این نوشتار ادامه دارد…