اشکذرخبر: آب در تمامی فرهنگ ها و ملیت ها اهمیت والایی دارد و در اقلیم  خشک وکم آبی  ما، ارزش آب بیش از هر جای دیگر است کشاورزان ما در استفاده از حق آبه خود بیشترین دقت و خست را دارند ودر این مورد « آب از دستشان نمی چکید» در این جا چند اصطلاح از مردمان اشکذر وبعضی از مناطق استان یزد آورده می شود اصطلاحاتی که دیگر رایج نیست.

«سبو» کاسه کوچک مسی است که ته آن سوراخ کوچکی تعبیه شده است و یک «گادیشه» (ظرف بزرگ سفالی) را پر از آب می کنند و کاسه مسی را داخل آن می اندازند کاسه مسی درجه بندی شده و آب به تدریج و وارد کاسه مسی می شود و وقتی کاملا پر شد، کاسه به ته آب می رودکه یک سبو حساب می شود،هر سبو برابر ۱۱ دقیقه می شود.و به کسی که پشت تشت می نشست و تعداد سبو را محاسبه می کرد «سبو کش» می گفتند.

«کاه انداختن »برای دقت در زمان آب بردن و جدا کردن آب بوده است. مثلا وقتی آب وارد یک کوچه می شد از همان لحظه  ورود آب به کوچه، برای باغ اول حساب می گردید و با توجه به اینکه از محلی که آب وارد کوچه می شد تا محل ورود آب به باغ، فاصله ای بود ، برای اینکه حق صاحب آب ضایع نشود، در پایان آب او را از همان محل ورود آب به کوچه با کاه مشخص می کردند. و به محض اینکه این کاه وارد زمین یا باغ می شد، آب  را از همان جا قطع می کردند و آبیار زمین بعدی آب را به زمین خود هدایت می کرد وقتی آب بردن او هم تمام می شد آب او هم از همان جای کاه ریختن باغ با کاه ریختن جدا می شد.

به آب آبیاری که برای باغ ته کوچه بود «مدّه» می گفتند و زمان آنرا دقیق محاسبه می کردند و نفر آخر «مدّه بر» می گفتند و گاهی برای این که آب مدّه بر در کوچه نماند یک چادرشب گل داخل آن می کردند و اول کوچه پشت آب می گرفتند و آب را به داخل باغ مده بر می راندند که به آن «مدّه کشی» می گفتند.